Mijn familie woonde niet in een woonoord. Mijn opa was schrijver-telegrafist en kwam met zijn gezin en mijn vader in 1962 vanaf Nieuw-Guinea naar Nederland. Lange tijd wist ik niet hoe ik me moest verhouden tot de grote groep Molukkers in Nederland, waarvan de families in 1951 hier kwamen - en uiteindelijk bleven. Maar sinds een tijdje weet ik dat heel goed. Ik heb me ondergedompeld in mijn eigen familiegeschiedenis, die net zo bewogen is als die van alle andere mooie mensen die ik gaandeweg heb leren kennen. Oorlog, verlies, rouw en pogingen tot iets wat doorgaans ‘integratie’ heet, maar ook humor, samen eten, heel veel muziek, trots en eergevoel.
Het was dan vast geen toeval dat Miranda Bolhuis me vorig jaar belde of ik als onderdeel van het PR-team aan het afsluitende deel van Aan de Andere Kant wilde meewerken: East Side Story. Samen met Martin Schoemaker, Kitty van der Klugt, Esmee Tapilatu, Annemarij Roemahlewang en Emerson Terinathe hebben we iets moois neergezet!
En het is dan vast ook geen toeval dat ik vanaf 1 juli eervol werk ga doen als communicatie-en marketingadviseur bij Herinneringscentrum Kamp Westerbork. Bekend als doorgangskamp tijdens de Tweede Wereldoorlog en nu een plek van herinnering, educatie en reflectie. En dus ook de plek waar tot 1971 vele Molukkers hebben gewoond toen het Schattenberg werd genoemd en waar gisteren de première van East Side Story plaatsvond.
Ik kijk er enorm naar uit daar te gaan werken, maar helaas betekent het ook dat ik over een paar weken afscheid ga nemen van mijn topcollega’s bij Scherp in Veiligheid.
